من و اسلام (فصل نو)

سوره سبأ

يَعْلَمُ ما يَلِجُ فِي الْأَرْضِ وَ ما يَخْرُجُ مِنْها، وَ ما يَنْزِلُ مِنَ السَّماءِ وَ ما يَعْرُجُ فِيها؛ وَ هُوَ الرَّحِيمُ الْغَفُورُ (۲) وَ قالَ الَّذِينَ كَفَرُوا: لاتَأْتِينَا السَّاعَةُ. قُلْ: بَلى‏ وَ رَبِّي لَتَأْتِيَنَّكُمْ عالِمِ الْغَيْبِ؛ لايَعْزُبُ عَنْهُ مِثْقالُ ذَرَّةٍ فِي السَّماواتِ وَ لا فِي الْأَرْضِ، وَ لا أَصْغَرُ مِنْ ذلِكَ وَ لا أَكْبَرُ إِلاَّ فِي كِتابٍ مُبِينٍ (۳)

آنچه در زمین فرو می‌رود و آنچه از زمین خارج می‌شود و آنچه از آسمان فرو می‌آید و آنچه به آسمان بالا می‌رود، همه را می‌داند. اوست مهربان آمرزنده. (۲) بی‌دین‌ها ادعا می‌کنند: «قیامت سراغمان نمی‌آید!» بگو: «چرا، قسم به خدایی که غیب می‌داند، حتماً سراغتان می‌آید. حتی به‌اندازه ذره‌ای، نه در آسمان‌ها از خدا پنهان است و نه در زمین. همچنین، کوچک‌تر از ذره یا بزرگ‌تر از آن، هرچه هست، در کتابی روشن ثبت است.» (۳)

سوره یونس

وَ ما تَكُونُ فِي شَأْنٍ وَ ما تَتْلُوا مِنْهُ مِنْ قُرْآنٍ وَ لاتَعْمَلُونَ مِنْ عَمَلٍ إِلاَّ كُنَّا عَلَيْكُمْ شُهُوداً إِذْ تُفِيضُونَ فِيهِ. وَ ما يَعْزُبُ عَنْ رَبِّكَ مِنْ مِثْقالِ ذَرَّةٍ فِي الْأَرْضِ وَ لا فِي السَّماءِ، وَ لا أَصْغَرَ مِنْ ذلِكَ وَ لا أَكْبَرَ إِلاَّ فِي كِتابٍ مُبِينٍ (۶۱)

(پیامبر) تو در هر حالی باشی و هر آیه و سوره‌ای از قرآن را از طرف خدا تلاوت کنی، و همین‌طور همه شما دست به هر کاری بزنید، وقت اقدام به آنها، ما کاملا شاهد و ناظریم.

حتی به‌اندازه ذره‌ای، نه در زمین از خدا پنهان است و نه در آسمان. همچنین، کوچک‌تر از ذره یا بزرگ‌تر از آن، هرچه هست، در کتاب روشن ثبت است.

نکته:
علم خداوند، شهودی است (کنا عليکم شهودا)

سوره أنعام

وَ عِنْدَهُ مَفاتِحُ الْغَيْبِ لايَعْلَمُها إِلاَّ هُوَ، وَ يَعْلَمُ ما فِي الْبَرِّ وَ الْبَحْرِ، وَ ما تَسْقُطُ مِنْ وَرَقَةٍ إِلاَّ يَعْلَمُها، وَ لا حَبَّةٍ فِي ظُلُماتِ الْأَرْضِ وَ لا رَطْبٍ وَ لا يابِسٍ إِلاَّ فِي كِتابٍ مُبِينٍ (۵۹)

کلیدهای غیب، تنها نزد اوست؛ و جز او، کسی آنها را نمی‌داند. او آنچه را در خشکی و دریاست می‌داند؛ هیچ برگی (از درختی) نمی‌افتد، مگر اینکه از آن آگاه است؛ و نه هیچ دانه‌ای در تاریکیهای زمین، و نه هیچ تر و خشکی وجود دارد، جز اینکه در کتابی آشکار [= در کتاب علم خدا] ثبت است.

نکته:

- از کامل‌ترين آياتی است که درباره گستره علم خدا با جزئيات می‌گويد.
- خيلي از اطلاعات منحصرا در اختيار خداست. (لايعلمها الا هو)
- همچنين ناظر به تقدير و قضا و قدر است. (الا في کتاب مبين)
- در رکعت دوم نماز غفيله - که خواندنش اثر و ثواب زيادي دارد - اين آيه خوانده مي‌شود.
- امام رضا عليه‌السلام در دعاي گمشده، اين آيه را تلاوت کردند.

»» تقدیر و توکل:

https://islaam.blogfa.com/post/214